Kandırmaca oyunumuz...

Evimiz ile kreşimizin arası sabahları 10 dakika sürüyor, akşam dönüşde ise bu süre yarım saate kadar çıkabiliyor.

Arabaya biner binmez kızım başlıyor :
-Anne kandırmaca oynıyalım...

Tamam oynayalım ama her gün sabah akşam aynı oyun bazen daralıyor insan... Nasıl da aynı zevkle aynı mutlulukla oynuyor inanamıyorum...

-Önce sen....
-Defneeee, biliyor musun annenin saçı sarı...
Kıkır kıkır gülme...
-Hayıııırrrrr, sarı diiill... Siyah kırmızı... Kandırıyorsun sen beni...

-Defne biliyor musun arabayı şimdi kardeşin kullanıyor
-Hayırr o kullanamaz. O küçük, ayakda duramıyor. Araba kullanamaz. Hem konuşamıyor da... Kandırıyorsun sen beni :)

-Defne biliyor musun hava çok soğuk. Şapkamızı giymemiz, eldivenlerimizi takmamız lazım. Her yer kar olmuş.
-Hayırrrr, her yer kar diil.... Kandırıyorsun sen beni :) Hava sıcak...

-Defne eve geldik artık. Oyunu bitirelim.
-Hayırrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, daha çok var. Kandırıyorsun sen beni... Bitirmeyelim.... !!!!